Η καλή πλευρά μιας μικρής κοινωνίας είναι ότι μπορείς να ενημερώνεσαι εύκολα για αυτό που σε ενδιαφέρει. Η κακή πλευρά είναι ότι τα πηγαδάκια φαίνονται μεγαλύτερα και διαμορφώνουν πιο εύκολα το κλίμα που θέλουν. Η αναφορά μου γίνεται στο πλαίσιο φυγής του Χάβου, πέρυσι, και το κλίμα που δημιουργήθηκε προ εβδομάδων με το Δέλλα.
Στην ΕΡΤ το είχανε τούμπανο και στο Αγρίνιο κρυφό καμάρι. Στον αγώνα με το Λεβαδειακό ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ πέταξε τη μπηχτή του, ότι τρίζει η καρέκλα του Δέλλα. Στο Αγρίνιο, πολλοί το λέγανε και το πιστεύανε ότι ο Δέλλας θα έπρεπε να φύγει. Η ομάδα δεν έχει δείξει ακόμα να μπορεί να “ξεσπάσει”, όπως έκανε άλλες χρονιέ, η απόδοση κυμαίνεται σε ίδια επίπεδα σχεδόν σε όλους τους αγώνες, πράγμα που είναι καλό και κακό, αλλά η αφορμή για γκρίνια θα υπάρχει.
Ίσως τις τελευταίες αγωνιστικές, είτε οι κοκορομαχίες με τους Γιαννιώτες, είτε οι γηπεδικές εκπλήξεις με τα τέρματα της τελευταίας στιγμής, έχουν υπερκαλύψει τις γκρίνιες για τον προπονητή, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα ξαναέρθουν. Θα ξαναέρθουν γιατί όπως έχουμε εξηγήσει παλιότερα, όλα τα δύσκολα παιχνίδια του Παναιτωλικού είναι από τη 10η αγωνιστική και μετά.
Αυτό που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι ο Δέλλας είναι η καλύτερη επιλογή που έχουμε αυτή τη στιγμη για τον πάγκο της ομάδας. Δέχθηκε να δουλέψει, παρόλο που οι παίχτες του ήρθαν το Σεπτέμβρη, ακούει αυτά που ακούει δεξιά και αριστερά(τις προάλες τον είδα μπροστά μου στη Βότση για παράδειγμα… δεν έχει Κολωνάκι το Αγρίνιο για να αποκοπείς από τον υπόλοιπο κόσμο) από τον κόσμο του Παναιτωλικού, και όμως κατεβάζει την ομάδα όσο πιο ορθά μπορεί.
Την ίδια συζήτηση θα έκανα και τις άλλες χρονιές, εάν ο Titormos, ως βήμα, ήταν διαθέσιμος και τότε. Ο Χάβος πιστεύω έφυγε για λόγους παράδοσης στα ελληνικά γήπεδα, δηλαδή εάν φταίνε 4-5 παίχτες και 2-3 διοικητικοί, καλύτερα να διώξεις τον προπονητή και να φέρεις κάποιον άλλον, έτσι ώστε να πέσουν τα πνεύματα, παρά να διώξεις 5-10 νοματαίους.
Εάν είναι ένας άνθρωπος ο οποίος θα πρέπει να στηριχτεί αυτή τη στιγμή στον Παναιτωλικό και να βγάλει τη χρονιά έχοντας δίπλα του τον κόσμο του Παναιτωλικού, αυτός είναι ο προπονητής… όχι ο Δέλλας, ο Χάβος, ο Τεννές, αλλά ο προπονητής. Αυτό που λείπει από τις ομάδες σαν τον Παναιτωλικό, είναι να χτιστούν δίπλα σε νέους ανθρώπους, με όρεξη για δουλειά και με προοπτική εξέλιξης. Ο Δέλλας και νέος είναι και κάθε εμπόδιο φαίνεται να είναι διαθέσιμος να ξεπερνάει, που δείχνει ότι υπάρχει όρεξη για δουλειά. Είναι στα χέρια μας και στα χέρια της διοίκησης κατά πόσο αυτός ο άνθρωπος θα στηριχθεί και ψυχικά αλλά και με το σωστό υλικό για να κάνει τη δουλειά του όσο πιο καλά γίνεται.
Υ.Γ.: Θαρρώ πως είναι η τρίτη φορά που προσπαθώ να γράψω κάτι επί του θέματος. Έκρινα ότι οι 2 προηγούμενες φορές ήταν σε κρίσιμο σημείο, η μία εξ αυτών ήρθε και σε δύσκολο σημείο για εμένα λόγω αλλαγών στην καθημερινότητα μου. Ελπίζω, και θα προσπαθήσω, να είμαι πιο συνεπής απέναντί σας, αν και πλέον μακρυά από το Αγρίνιο.
